Może jednak nie jest tak źle? Co prawda nadal nie wiem czy popełniłam prawdopodobnie jedną z najbardziej nieodpowiedzialnych rzeczy w moim życiu ale świat podaje mi pomocną dłoń więc może powinnam się cieszyć z tego i pozwolić sobie na chwilę szczęścia?
Już sama nie wiem czy postępuje dobrze. Wiem że powinnam być stanowcza i powiedzieć wkońcu to wszystko ale boję sie że mogę go stracić a zależy mi zbyt mocno żeby tak po prostu odpuścić. Zawsze myślałam że to będzie łatwiejsze. Kocham go wiem o tym ale on zawiera w sobie rzeczy którym zawsze mówiłam stanowcze nie. Zmieniłam się dla niego albo raczej przez niego, robię rzeczy które zawsze potępiałam i już sama nie wiem czy powinnam dalej w to brnąć. Tylko że nie wiem czy mam jeszcze wybór...